گفتگو با خدا

پیام های خداوند به صدها شکل و در هزاران لحظه و در طی میلیون ها سال به شما می رسد. اگر واقعاً به آنها گوش دهید، آنها را از دست نمی دهید و اگر قلباً آنها را به گوش جان سپارید، نمی توانید آنها را نادیده بگیرید.

وقتی تو چیزی طلب می کنی یعنی آن را نداری، یعنی نعمتهای بیکران حق را نمی بینی که چیزی «می خواهی».

دعای صحیح، دعای درخواست کردن چیزی نیست بلکه دعای تشکر است. زمانی که تو از پیش، از خداوند برای چیزی که مورد  آرزوی توست تشکر می کنی؛ در واقع این بدین معناست که آن آرزو تحقق یافته است و این مهمترین حرف است. چون اعتراف به این واقعیت است که خداوند قبل از اینکه چیزی را از او بخواهی آن را به تو عطا کرده است.

اگر تو با ندبه و زاری چیزی را بخواهی، شانس به دست آوردن آن خیلی کم است. چون فکر نگهبانی که در پس هر اندیشه ای خوابیده این است که تو اکنون چیزی را نداری که درخواست می کنی و این فکر نگهبان به صورت واقعیت تو در می آید. تنها فکر نگهبانی که می تواند بر این فکر غلبه کند این باور و اعتقاد قلبی است که خداوند، بدون گفتگو آنچه از او خواسته شود، برآورده می سازد.

روند دعا بسیار آسان تر می شود وقتی به جای آنکه به طور ذهنی تصور شود خداوند به همه خواست ها، پاسخ مثبت میدهد، به طور شهودی پذیرفته شود که اصلا نیازی به درخواست نیست. در این صورت دعا به صورت دعای شکرگزاری در می آید و به هیچ وجه جنبه ی درخواست پیدا نمی کند، بلکه سپاسی است برای نعمت های موجود.

آیا معجزه‌ی شکرگزاری را باور دارید؟

«کسانی که به معجزه‌ی شکرگزاری اعتقاد ندارند، آن را نمی‌یابند»
روالد دال (۱۹۹۰ – ۱۹۱۶) 

زمانی را به خاطر آورید که بچه بودید و زندگی بهت و حیرت شما را برمی‌انگیخت. زندگی حیرت‌انگیز به نظر می‌رسید و کوچک‌ترین چیزها شما را به طور کامل شگفت‌زده می‌ساخت. نشستن شبنم روی چمن‌ها، پرواز پروانه‌ها یا هرگونه برگ یا سنگ ناآشنا شما را شیفته‌ی خود می‌کرد. وقتی یکی از دندان‌ها‌تان می‌افتاد به وجد می‌آمدید، چراکه این بدان معنا بود که آن شب فرشته‌ی دندان به سراغ‌تان خواهد آمد.

اسباب بازی‌ها شخصیت داشتند، رویاها به واقعیت می‌پیوست و شما می‌توانستید ستاره‌ها را لمس کنید. قلب شما از شادی سرشار بود، گستره‌ی تخیلات شما هیچ پایان و محدودیتی نداشت و باور داشتید که زندگی دل‌انگیز و زیباست.

نعمت های الهی

جاده های زندگی را خـــدا هموار میکند

کار ما فقط برداشتن سنگ ریزه هاست

سختی های زندگی مثل همان چای تلخ است

و نعمتهای الهی درست شبیه همان حبه های قند،

و از آنجا که زندگی انسان بی رنج و مرارت نمی تواند باشد،

خداوند توصیه می کند نعمتهای مرا به یاد آورید تا زندگی تان شیرین شود،

و شیرین شدن زندگی نیز خود نوعی نعمت است

شکر گزاری

شما زندگیِ خود را میسازید و قدرشناسی وسیله ای است در وجودتان تا زندگیِ بسیار جالب و شگفت انگیزی را برای خود رقم بزنید. شما تا به حال با اجرای تمرینات، بستری را فراهم ساخته ایدو به وسیله ی قدرشناسی، طبقات بیشتری را بر این بستر می افزایید. ساختمان زندگیِ شما هر روز بلندتر میشود تا اینکه ستاره ها را لمس میکنید. بلندا و اوجی که شما در اثر استفاده از قدرشناسی به آن خواهید رسید، بی انتهاست و آنچه که تجربه خواهید کرد بی پایان خواهد بود و مثل ستاره های آسمان بینهایت!

حرف زدن با قدردانی، نزاکت و خوش مشربی ست، نمایش قدردانی، بخشندگی و شرافت است، اما با قدردان زیستن، بهشت به گونه ای ملموس در دسترس است. (یوهانس آ. گارتنر (۱۹۱۲-۱۹۹۶) استاد الهیات، شاعر)

حتی برای کسانی‏ که به ‏دنبال افزایش طول عمر و سلامتی بیشتر هستند، شکرگزاری می‏تواند آن‏ها را به این مقصود برساند.

تحقیقات دانشمندان ایالت کنتاکی آمریکا نشان داده که شکرگزاری می‏تواند تا 7 سال بر طول آدمی اضافه کند،‌ ضمن آن‏که شکرگزاری باعث می‏شود،‌ فعالیت دستگاه پاراسمپاتیک افزایش یافته و بسیاری از بیماری‏های قلبی و صعب‏ العلاج درمان شوند

خدایا شکر که در خانه ام؛ قلبم و تمام امور زندگیم صلح و صفا به چشم می خورد
خدایا ســپاســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــگـــــزارم